Λουλούδι ειν’ η ζωή μας

Το 1971 κυκλοφόρησε «Ο κήπος» του Λίνου Κόκοτου σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου. Δεν είναι η 1η φορά που ο συνθέτης αυτός συνεργάζεται με τον Άκο Δασκαλόπουλο, αυτή τη φορά όμως η αντιστοίχηση μουσικής-στίχων είναι 100%. Από τα 3 τραγούδια που ερμηνεύει η Έλενα Κυρανά, το ένα είχε τον τίτλο: «Λουλούδι ειν’ η ζωή μας».
12/12= 100%


Δειλινά μου μάτια
σκοτεινά μου αστέρια
σκαλωσιές του πόνου
τα φτωχά μου χέρια
Λουλούδι η ζωή μας
κι ανθίζει στην άμμο
το τρώει η αλμύρα
τι θέλεις να κάνω
Την καρδιά μου χάνω
μέσα στη δική σου
φτωχογειτονιά μου
ήλιος η ψυχή σου

Χάϊντε-χάϊντε

Στον δίσκο «Ο κήπος» του Λίνου Κόκοτου, που κυκλοφόρησε το 1971, ο Άκος Δασκαλόπουλος έχει γράψει όλα τα τραγούδια. Το σκωπτικό αυτό κομμάτι «Χάϊντε-χάϊντε» ερμηνεύει ο Θ. Γκαϊφύλλιας.
12/12 = 100%


Χάϊντε-χάϊντε που το πάμε,
άλλοι κλαιν και μεις γελάμε.
Χάϊντε τ’ όνειρό μου τόδα,
μάγκωσε ξανά η ρόδα.
Τα καλά μας τα παιδιά
μας την φτιάξαν τη δουλειά.
Χάϊντε έφτασε κι τράτα
βάλε φύκια για σαλάτα.
Χάϊντε κι απ’ το φεγγαράκι
κόψε κίτρινο τυράκι.
Χάϊντε στο Μοναστηράκι
τρύπιο πούλησα σακάκι.
Χάϊντε και στην Άγια Μαύρα
πάτησα μια ψόφια σαύρα.
Χάϊντε στους Αμπελοκήπους
σηκωτούς πάνε δυό τύπους
και στη Λάρισσα απ’ έξω
κόντεψα που λες να μπλέξω.

Τα γεροντάκια

To 1971 κυκλοφορεί ο δίσκος «Ο κήπος», που είναι η 2η συνεργασία Λίνου Κόκοτου – Άκου Δασκαλόπουλου με 11 τραγούδια (το 12ο ήταν ορχηστρικό). Τα 2 από αυτά ερμηνεύει ο Θανάσης Γκαϊφύλιας.
12/12 = 100%



Βγήκανε δυο γέροι τσάρκα
με τη σάπια τους τη βάρκα
πάνε για τη Σαλαμίνα
που αγαπάνε μια Μαρίνα
Βρε που πάτε γεροντάκια
ζωηροί σαν δυο παιδάκια
βράδιασε στη Σαλαμίνα
γέρασε και η Μαρίνα
Να τους με ανοιχτό πανάκι
να τους βρω στο παλατάκι
τα ναυτάκια κάνουν χάζι
μα τους γέρους δεν τους νοιάζει
Χρόνια στο κουρμπέτι γέροι
κάθε μαχαλάς τους ξέρει
τάβλι, τσάρκα, κανταδούλα
κι η Μαρίνα-Μαρινούλα

Ν' ανεβαίνεις ψηλά

Η 2η φορά που ο Άκος Δασκαλόπουλος γράφει τα τραγούδια ενός ολόκληρου δίσκου 33 στροφών είναι το 1971. Πρόκειται για την συνεργασία του με τον συνθέτη Λίνο Κόκοτο, με τον οποίο είχε στο παρελθόν συμπράξει στον δίσκο «Ώρες». Εδώ, στα 12 τραγούδια ο Άκος γράφει στίχους για τα 11 κομμάτια (το 12ο είναι ορχηστρικό). Ερμηνευτές είναι ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας και ο Γιάννης Πουλόπουλος (από 2 τραγούδια), η Έλενα Κυρανά (τρία) και η Μαρία Δουράκη (τέσσερα). Η τελευταία ερμηνεύει το ποίημα (γιατί περί τέτοιου πρόκειται στην προκειμένη περίπτωση) «Ν’ ανεβαίνεις ψηλά».
12/12= 100%
Ν’ ανεβαίνεις ψηλά
απ’ του ήλιου το δρόμο,
τ’ ανοιξιάτικο.
Για να βρεις μιαν αγάπη,
να μη ξέρει από θάνατο.
Να ρωτάς τα πουλιά
να σου πούν που πετάνε
σε ποιόν ουρανό
τα φτερά τους απλώνουν
σ’ ένα φως αναστάσιμο.
Έρημοι δρόμοι,
έρημη αυγή,
κλαίει ακόμη
εκείνο το παιδί.
Τι παραμύθια
πες μου αλήθεια,
τι παραμύθια να του πω;
Να κοιτάς την αυγή,
που τη νύχτα θα διώξει
κι άλλη μια φορά
την καρδιά σου ν’ ανοίγει
τα ψιλά της παράθυρα.
Να ρωτάς τα παιδιά,
που τον κόσμο κρατάνε
στην παλάμη τους,
στο θεό που μιλάνε
με την άφταστη χάρη τους.

Το κέντημα

Το 1971 ο Λίνος Κόκοτος και ο Άκος Δασκαλόπουλος παρουσιάζουν τον δίσκο «ο κήπος». Ο συνθέτης περιγράφει το πνεύμα της παρέας και της συνεργασίας στο επισυναπτόμενο κείμενο από το εσώφυλλο του δίσκου. Η Μαρία Δουράκη ερμηνεύει το εξαιρετικό κομμάτι «το κέντημα».
12/12= 100%


Θεέ μου συνάντησα πουλιά
και μούπαν καλημέρα,
μα εγώ δεν τα χαιρέτησα
φοβήθηκα μην κλάψω.
Κι όταν τα μάτια γύρισα
είχαν πια πετάξει.
Ο κόσμος ήταν όνειρο,
κέντημα σε μετάξι.
Θεέ μου συνάντησα παιδιά,
παίζανε λυπημένα,
ρίχναν σταυρό στη θάλασσα,
και πέφτανε και κείνα.
Κι όταν τα μάτια γύρισα
είχανε πια βουλιάξει.
Ο κόσμος ήταν όνειρο,
κέντημα σε μετάξι.

Χρυσή κλωστή

Στον δίσκο «Ο κήπος» την μουσική συνέθεσε ο Λίνος Κόκοτος και τους στίχους ο Άκος Δασκαλόπουλος. Η Μαρία Δουράκη ερμήνευσε τα περισσότερα τραγούδια (τέσσερα). Ένα από αυτά είχε τίτλο «Χρυσή κλωστή»
12/12= 100%



Βλέπω προς το λιόγερμα
κάθομαι και κλαίω
μη ρωτήσεις ξένε μου,
πιο πολλά δε λέω.
Η χρυσή μας η κλωστή
κόπηκε στη μέση
Γελεκάκι κένταγα
ποιός θα το φορέσει;
Τα βουνά τα ήμερα
παίζουνε με τ’ άστρα.
Αχ! Καλοκαιράκι μου
μούκανες χαλάστρα.

Πάμε καράβι

Ο Λίνος Κόκοτος και ο Άκος Δασκαλόπουλος έφτιαξαν το 1971 τον δίσκο «Ο κήπος». Η Μαρία Δουράκη ερμήνευσε 4 τραγούδια. Σχετικά άγνωστο αλλά το καλύτερο ίσως της συλλογής το «Πάμε καράβι».
12/12= 100%

Πάμε καράβι στου ονείρου τη γη
με τ’ ασημένιο πανί σου.
Τρέμει η καρδιά μου του ήλιου παιδί
στον ίσκιο του παραδείσου.
Στάζει σαν μέλι του ήλιου το φως,
πονάει βαθιά μου η πληγή του κόσμου
την καρδιά σου δός μου
άνθησε ο κήπος ο κρυφός.
Πάμε σου λέω κι εσύ δεν μιλάς
γέρνεις γλυκά και κοιμάσαι
Φέγγει το χώμα και χαμογελάς
άραγε τι να θυμάσαι.

Γίνανε τα χρόνια βόλια

Στον δίσκο «Ο κήπος» του Λίνου Κόκοτου, που κυκλοφόρησε το 1971, ο Άκος Δασκαλόπουλος έχει γράψει όλα τα τραγούδια. Ένα από τα 2 τραγούδια που ερμηνεύει ο Γ. Πουλόπουλος είναι το « Γίνανε τα χρόνια βόλια»
12/12 = 100%



Μέσα σ' ένα μου συρτάρι
βρήκα γράμμα σου παλιό
το 'βαλα στο μαξιλάρι
μηπως και σ'ονειρευτώ
Γίνανε τα χρόνια βόλια
και με βρήκαν στην καρδιά
Βράδυασε στα περιβόλια
που πηγαίναμε παιδιά
Μέσα σ' ένα μου βιβλίο
βρήκα μια σου ζωγραφιά
αετόπουλο ο ήλιος
σε ζεστή ακρογιαλιά

Της παράγγειλα να ράψει

Το 1971 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Λίνου Κόκκοτου «ο κήπος». Ο Άκος Δασκαλόπουλος έγραψε τους στίχους σε όλα τα τραγούδια, πλην του τελευταίου, που είναι ορχηστρικό. Ο Γ. Πουλόπουλος τραγουδάει και εδώ 2 τραγούδια όπως το «Της παράγγειλα να ράψει».
12/12= 100%

Της παράγγειλα να φτιάξει
ρούχο για να μην παγώσω
περπατώ στον κρύο κάμπο
και φοβάμαι μη νυχτώσω.
Μες στα φύλλα της καρδιάς μου
λάμπει ο Ήλιος του Απρίλη
η καλή μου μου 'χει τάξει
λίγη αγάπη να μου στείλει,
Της παράγγειλα να πλέξει
ένα σκούφο για τ' αγιάζι
κλαιν' οι ουρανοί τη νύχτα
κι' η καρδούλα μου τρομάζει.
Μες στα φύλλα της καρδιάς μου
σβήνει ο Ήλιος του Απρίλη
η καλή μου μου έχει ξεχάσει
λίγη αγάπη να μου στείλει.

Αυτό δεν ήτανε φιλί

Το «Αυτό δεν ήτανε φιλί» είναι ένα κομμάτι των Μ. Πλέσσα και Άκου Δασκαλόπουλου που γράφτηκε το 1970 και ερμηνεύει η Ρένα Κουμιώτη.

Αυτό δεν ήτανε παιδί,
ήταν πουλί με ανοιχτές φτερούγες,
σπαρτάρισε στα χέρια μου και πέταξε στις γαλανές τις ρούγες.
Ανοίχτε τα παράθυρα και βγείτε στα μπαλκόνια,
τέτοια γιορτή δεν γίνηκε εδώ και χίλια χρόνια.
Αυτό δεν ήτανε φιλί,
ήταν φωτιά στο στόμα μου απάνω,
φωτιά και πίκρα ήτανε που μούδωσε να πιώ και να πεθάνω.

Κράτα βρε Γιώργη, Κυρά καλέ κυρά

Το «Κυρά καλέ κυρά» και το «Κράτα βρε Γιώργη» είναι κομμάτια των Μ. Πλέσσα - Άκου Δασκαλόπουλου που γράφτηκαν το 1970 και τα ερμηνεύει ο Γ. Πουλόπουλος.




Κυρά καλέ κυρά μου κι αρχοντοπούλα μου,
εικόνισμα ασημένιο μες στην καρδούλα μου,
με τα χρυσά σκουτιά σου και τα σαλβάρια σου,
ποιός άνεμος ν’ ακούει τα χτυποκάρδια σου.
Μαργαριτάρια χίλια νάχα να σούριχνα,
το πόσο σ’ αγαπάω μήπως και σούδειχνα,
ν’ αγγίξω τα μαλλιά σου, να δω τα μάτια σου
κι ας με ματώνεις τόσο με τα γινάτια σου.
Μαχαίρια με χτυπάνε, μα εσύ δε νοιάζεσαι ,
στο άσπρο σου μπαλκόνι, βγαίνεις και λιάζεσαι.
Μες στα καυτά μου δάκρυα, να καθρεφτίζεσαι,
με δέρνουν με μαλώνουν κι εσύ χτενίζεσαι.



Απ’ το δρόμο σου περνάω και την πόρτα σου χτυπώ
να ξεχάσεις σου ζητάω τον παλιό σου τον καϋμό,
περιμένουνε οι φίλοι με χαμόγελο γλυκό.
Απ’ το δρόμο σου περνάω και την πόρτα σου χτυπώ.
Κράτα βρε Γιώργη τον στεναγμό σου, ξέχνα για λίγο την συμφορά.
Έλα να πιούμε, να ξεχαστούμε, έλα να πιούμε σα μια φορά.
Στο παλιό μας το κουτούκι θα κυλήσει η βραδιά
και θ’ ανθίσει σα λουλούδι η καλή σου η καρδιά,
με κρασί και με τραγούδι θα ξεχάσεις τα παλιά.
Απ’ το δρόμο σου περνάω και την πόρτα σου χτυπώ.

Μνήμη, Πίστη

Δύο σπανιότατα και σχεδόν άγνωστα έργα του Άκου Δασκαλόπουλου βρίσκονται στον δίσκο «Ερωτικά δράματα – Μουσική του αιώνιου έρωτα», όπου συγκεντρώνονται συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα για τον κινηματογράφο. Από την ταινία «Le coeur chaud» και τα δύο. Το ένα ερμηνεύει η Πόπη Αστεριάδη και έχει τίτλο «Μνήμη». Το άλλο ερμηνεύει η Ελένη Χατζηχριστόφη και έχει τίτλο «Πίστη».

Τον άντρα που αγάπης και θέλει η καρδιά μου
Τον αγκαλιάζω τον φιλώ μέσα στα όνειρα μου
Φύλο-φύλο τη καρδιά μου για χατίρι του μαδώ
Φτάνει νάναι όπως θέλω, όπως τονε καρτερώ
Θέλω καρδιά που να χωρά τα ελαττώματά μου
Όλη την περηφάνια μου, κι όλο τον έρωτά μου



Όταν σε πρωταντίκρυσα γεννήθηκε η αγάπη
Όταν σε πρωτοφίλησα γεννήθηκε η βροχή
Όταν σου πρωτομίλησα λουλούδισε η νύχτα
κι όταν σε πρωτοαγκάλιασα γεννήθηκε η αυγή
Τώρα η λησμονιά σε παίρνει άστρο της βροχής
Γέρνω για να σε σκεπάσω να μη μου βραχείς
Άφησέ με να σου φέγγω να μη μου χαθείς
Τώρα στη σκέψη μου γυρνά το μακρινό σου βλέμμα
Τώρα που κάθε δάκρυ μου δροσίζει την καρδιά