27 Δεκ 2010
22 Δεκ 2010
20 Δεκ 2010
18 Δεκ 2010
16 Δεκ 2010
15 Δεκ 2010
14 Δεκ 2010
13 Δεκ 2010
Θέλω μια αγάπη
Στον δίσκο «Ο μάγος της πόλης» του Μίνωα Μάτσα, που κυκλοφόρησε το 1997, βρίσκεται και η τελευταία συνεργασία του συνθέτη με τον φίλο του Άκο Δασκαλόπουλο. Το κομμάτι «Θέλω μια αγάπη» ερμηνεύουν οι Δ. Χατζημανώλης και Ε. Δήμου.
2/14= 14%
Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Βυζαντινό φεγγάρι
Εγώ κι εσύ ζευγάρι
Κι η νύχτα ζωγραφιά
Φιλιά σου δίνω στο λαιμό
Σειρά μαργαριτάρια
Χίλια μικρά φεγγάρια
Που φέγγουν τον καημό
Θέλω μια αγάπη να μην σβήνει
Όπως τ’αστέρι την αυγή
Να’ναι δροσιά και να με πίνει
Όπως το αίμα η πληγή
Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Του έρωτα δρεπάνι
Το μαύρο σου φουστάνι
Το ρίχνω στη φωτιά
Θέλω απόψε να χαρώ
Και χάδια να χορτάσω
Μήπως και ξεγελάσω
Τον άστατο καιρό
2/14= 14%
Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Βυζαντινό φεγγάρι
Εγώ κι εσύ ζευγάρι
Κι η νύχτα ζωγραφιά
Φιλιά σου δίνω στο λαιμό
Σειρά μαργαριτάρια
Χίλια μικρά φεγγάρια
Που φέγγουν τον καημό
Θέλω μια αγάπη να μην σβήνει
Όπως τ’αστέρι την αυγή
Να’ναι δροσιά και να με πίνει
Όπως το αίμα η πληγή
Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Του έρωτα δρεπάνι
Το μαύρο σου φουστάνι
Το ρίχνω στη φωτιά
Θέλω απόψε να χαρώ
Και χάδια να χορτάσω
Μήπως και ξεγελάσω
Τον άστατο καιρό
10 Δεκ 2010
Αλχημιστής του έρωτα
Το 1997 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Ο μάγος της πόλης» του Μίνωα Μάτσα. Σε δυο τραγούδια τους στίχους έχει γράψει ο Άκος Δασκαλόπουλος. Το τραγούδι «Αλχημιστής του έρωτα» σε ρυθμό ταγκό, με σατυρικό στίχο, ερμηνεύει η Σωτηρία Λεονάρδου.
2/14= 14%
Αλχημιστής του έρωτα κατάντησα να γίνω
αφήνω σπίτι και δουλειές για χάρη σου αφήνω
κι αν έρθεις βράδυ φωτεινό στο μαγεμένο υπόγειο
θα κάνω την αγάπη σου να φτάσει στο απόγειο
κι αν λάμπει και στον ουρανό η όμορφη Αφροδίτη
ποτέ σου πια κορίτσι μου δε θα
γυρίσεις σπίτι.
Με συνταγές, μυρωδικά και των υγρών προσμίξεις
σου φτιάχνω νέκταρ θεϊκό
μαζί μου για να σμίξεις
βοτανια όλων των ειδών απλώνω στην κονσόλα
αυτήν τη νύχτα κούκλα μου
να μου τα δώσεις όλα.
Αλχημιστής του έρωτα κατάντησα να γίνω
και των θεών τα μυστικά για χάρη σου τα λύνω
έχω ταλέντα και γητειές για όλα σου τα γούστα
μονάχα πρόσεξε καλά με την κοντή σου φούστα
αν δεις λουλούδι κόκκινο μη σκύψεις να το πάρεις
μπορεί να γίνω ξαφνικά ίδιος ο αρχαίος Πάρης.
2/14= 14%
Αλχημιστής του έρωτα κατάντησα να γίνω
αφήνω σπίτι και δουλειές για χάρη σου αφήνω
κι αν έρθεις βράδυ φωτεινό στο μαγεμένο υπόγειο
θα κάνω την αγάπη σου να φτάσει στο απόγειο
κι αν λάμπει και στον ουρανό η όμορφη Αφροδίτη
ποτέ σου πια κορίτσι μου δε θα
γυρίσεις σπίτι.
Με συνταγές, μυρωδικά και των υγρών προσμίξεις
σου φτιάχνω νέκταρ θεϊκό
μαζί μου για να σμίξεις
βοτανια όλων των ειδών απλώνω στην κονσόλα
αυτήν τη νύχτα κούκλα μου
να μου τα δώσεις όλα.
Αλχημιστής του έρωτα κατάντησα να γίνω
και των θεών τα μυστικά για χάρη σου τα λύνω
έχω ταλέντα και γητειές για όλα σου τα γούστα
μονάχα πρόσεξε καλά με την κοντή σου φούστα
αν δεις λουλούδι κόκκινο μη σκύψεις να το πάρεις
μπορεί να γίνω ξαφνικά ίδιος ο αρχαίος Πάρης.
Ετικέτες
1997,
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ,
ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ Σ.,
ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΜΑΤΣΑΣ Μ.
7 Δεκ 2010
Στον ήλιο και στον άνεμο ταξίδι θα σε πάω
Στον προσωπικό δίσκο του Τάκη Κωνσταντακόπουλου «Στον ήλιο και στον άνεμο ταξίδι θα σε πάω» το ομώνυμο τραγούδι είναι του Άκου Δασκαλόπουλου σε μουσική Μ. Γεροστάθη.
3/13= 23%
Γλυκά φυσούν οι αέρηδες
πάνω στο λάγνο κύμα.
Γλυκά κι εγώ θα σε φιλώ
και το μελτέμι πρίμα.
Στον ήλιο και στον άνεμο
ταξίδι θα σε πάω.
Στον κόσμο αυτόν τον άπονο
εγώ θα σ’ αγαπάω.
Με τα νησιά στο πλάι μας
στην κουπαστή σε βλέπω.
Γλάροι πετούν για χάρη μας
κι εγώ αγκαλιά μου σ’ έχω.
3/13= 23%
Γλυκά φυσούν οι αέρηδες
πάνω στο λάγνο κύμα.
Γλυκά κι εγώ θα σε φιλώ
και το μελτέμι πρίμα.
Στον ήλιο και στον άνεμο
ταξίδι θα σε πάω.
Στον κόσμο αυτόν τον άπονο
εγώ θα σ’ αγαπάω.
Με τα νησιά στο πλάι μας
στην κουπαστή σε βλέπω.
Γλάροι πετούν για χάρη μας
κι εγώ αγκαλιά μου σ’ έχω.
4 Δεκ 2010
Σαν ανοιξιάτικο αγέρι
Στον προσωπικό δίσκο του Τάκη Κωνσταντακόπουλου «Στον ήλιο και στον άνεμο ταξίδι θα σε πάω» το δροσερό τραγούδι «Σαν ανοιξιάτικο αγέρι» είναι του Άκου Δασκαλόπουλου σε μουσική Μ. Τερζή. Πρόκειται για την τελευταία συνεργασία των δυο παλιών καλών φίλων πριν το μοιραίο 1998.
3/13= 23%
3/13= 23%
Σαν ανοιξιάτικο αγέρι
που φέρνει χίλιες ευωδιές,
κορίτσι μου μικρό αστέρι
βλέπω να λάμπεις τις βραδιές.
Σαν πασχαλιά μοσχοβολούσες
και σαν τα κρίνα της αυγής
κι όλο για αγάπη μου μιλούσες
μέσα στο διάβα της ζωής.
Αφίλητο τριανταφυλλάκι
όποιος σε κόψει θα κοπεί,
μια μέλισσα βρε κοριτσάκι
θάρθει απ’ το μέλι σου να πιεί.
Και πως ν’ αρχίσω παραμύθια
στον ίσκιο του καλοκαιριού;
Παλεύει μέσα μου η αλήθεια
με τα φαρμάκια του καιρού.
που φέρνει χίλιες ευωδιές,
κορίτσι μου μικρό αστέρι
βλέπω να λάμπεις τις βραδιές.
Σαν πασχαλιά μοσχοβολούσες
και σαν τα κρίνα της αυγής
κι όλο για αγάπη μου μιλούσες
μέσα στο διάβα της ζωής.
Αφίλητο τριανταφυλλάκι
όποιος σε κόψει θα κοπεί,
μια μέλισσα βρε κοριτσάκι
θάρθει απ’ το μέλι σου να πιεί.
Και πως ν’ αρχίσω παραμύθια
στον ίσκιο του καλοκαιριού;
Παλεύει μέσα μου η αλήθεια
με τα φαρμάκια του καιρού.
1 Δεκ 2010
Η σούστα της άτακτης
Το 1997 ο τραγουδιστής Τάκης Κωνσταντακόπουλος συγκέντρωσε σε έναν δίσκο με τίτλο «Στον ήλιο και στον άνεμο ταξίδι θα σε πάω» 13 κομμάτια διαφόρων συνθετών. Τρία από αυτά είναι σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου. Στο τραγούδι «Η σούστα της άτακτης» την μουσική έχει γράψει ο συνθέτης Μ. Γεροστάθης.
3/13= 23%
3/13= 23%
Τη μάνα σου τη γνώρισα και μούπε πως με θέλει
να σ’ έχω στα μεταξωτά να σε ταΐζω μέλι.
Τη μάνα σου τη ρώτησα και μούπε να προσέχω,
γιατί είσαι λίγο άτακτη κι εγώ πρέπει ν’ αντέχω.
Μα εγώ δε σε κρατώ κι άντε σύρε στο καλό,
τα κορίτσια στο γιαλό με κοιτάνε κι απορώ.
Μου τόπανε οι φίλοι μου «γυναίκα ίσον μπελάδες,
καβάλα το καίκι σου και τράβα για Κυκλάδες».
Και γώ μεγαλοπιάστηκα και μεγαλομιλούσα,
γιατί αλλού ξενύχταγες κι εγώ σε καρτερούσα.
Με ρώτησαν τα κύμματα: «Ποιάν αγαπάς για πες μας;»
Κι εγώ δεν ήθελα να πω τις πίκρες τις δικές μας.
Με ρώτησε η θάλασσα, γιατί μ’ έχεις ξεχάσει
κι εγώ γλυκά της μίλησα για σένα πούχω χάσει.
να σ’ έχω στα μεταξωτά να σε ταΐζω μέλι.
Τη μάνα σου τη ρώτησα και μούπε να προσέχω,
γιατί είσαι λίγο άτακτη κι εγώ πρέπει ν’ αντέχω.
Μα εγώ δε σε κρατώ κι άντε σύρε στο καλό,
τα κορίτσια στο γιαλό με κοιτάνε κι απορώ.
Μου τόπανε οι φίλοι μου «γυναίκα ίσον μπελάδες,
καβάλα το καίκι σου και τράβα για Κυκλάδες».
Και γώ μεγαλοπιάστηκα και μεγαλομιλούσα,
γιατί αλλού ξενύχταγες κι εγώ σε καρτερούσα.
Με ρώτησαν τα κύμματα: «Ποιάν αγαπάς για πες μας;»
Κι εγώ δεν ήθελα να πω τις πίκρες τις δικές μας.
Με ρώτησε η θάλασσα, γιατί μ’ έχεις ξεχάσει
κι εγώ γλυκά της μίλησα για σένα πούχω χάσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)