
Μύκονο άσπρη φρεγάτα, μεθυσμένη απ’ ασβέστη και φιλί.
Έρχεται πάλι χειμώνας και θα φύγω σαν έρημο πουλί .
Έξω από το λιμάνι καρτερούνε οι ανέμοι οι πικροί,
για να με πάρουνε πέρα μας χωρίζουνε Μύκονο μικρή.
Έλα να βάλεις δυό πανιά
κι ένα σκοινί στη πλώρη,
να σε γυρίζω στο ντουνιά
τ’ αρχιπελάγου κόρη.
Σε παγερή πολιτεία και στα φώτα τα κρύα σα θα βγω,
σε παγωμένες αγάπες, παγωμένες ματιές θε να πνιγώ.
Μύκονο πέτρινο αστέρι, μεσημέρι καυτό πελαγινό,
βαρκούλα θα σε στολίσω, για ταξίδι κινάμε γιορτινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου