
12/12= 100%
Πάμε καράβι στου ονείρου τη γη
με τ’ ασημένιο πανί σου.
Τρέμει η καρδιά μου του ήλιου παιδί
στον ίσκιο του παραδείσου.
Στάζει σαν μέλι του ήλιου το φως,
πονάει βαθιά μου η πληγή του κόσμου
την καρδιά σου δός μου
άνθησε ο κήπος ο κρυφός.
Πάμε σου λέω κι εσύ δεν μιλάς
γέρνεις γλυκά και κοιμάσαι
Φέγγει το χώμα και χαμογελάς
άραγε τι να θυμάσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου