
Περπατούσα στ’ όνειρό μου
κι είχε πέσει καταχνιά
σφαλιχτά τα παραθύρια
λυπημένα τα παιδιά
Μα τι όνειρο είναι τούτο
τρέμω ν’ αποκοιμηθώ
έλα σκύψε μίλησέ μου
μήπως παρηγορηθώ
Βυθισμένο καραβάκι
και οι ναύτες πουθενά
κλαίγανε τριγύρω οι γλάροι
κι ήταν μαύρα τα βουνά
Έπεφτε στο σπίτι χιόνι
και δεν είχαμε φωτιά
ήσουνα στον κόσμο μόνη
και με παίρνανε μακριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου