![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqHuYuxZRm-8o6S7oy3mltHR4QtBIZNg40I8KwOxTZxAwKSigoJ_JCLVQBwcWL6BdtiS0Qra_k9KGOt8dlxzDFUBQdGZT24x8aFFfQj5YI0kU03EA36Eckp2vl33cAz-yi3CMHq5SnEgdZ/s200/1976+%CE%9B%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82+%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82.jpg)
1/12= 8,3%
Τώρα στην άκρη του καλοκαιριού
Έρχεσαι σαν τραγούδι μες στο νου
Εσύ που χάθηκες μια νύχτα σκοτεινή
Κι έμεινε μόνη η καρδιά μου κι ορφανή
Ένα-ένα τα καημένα
φύγανε τα χρόνια
Ένα-ένα σκοτωμένα
μέσα μου τ' αηδόνια
Τώρα στου φθινοπώρου την δροσιά
Έχω ξανά την λύπη συντροφιά
Και συλλογίζομαι μονάχη κι απορώ
Αχ τι τον έκανα της νιότης τον καιρό
3 σχόλια:
Κύριε Δασκαλόπουλε,προσπάθησα πριν λίγο καιρό να φτιάξω ένα βίντεο γι αυτό το πανέμορφο τραγούδι.Ειλικρινά ελπίζω να σας αρέσει
http://www.youtube.com/watch?v=yLLiKrmf0Vk
Από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια.
Δράττομαι της ευκαιρίας να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία αλλά και να σας εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου. Οι στίχοι του Άκου Δασκαλόπουλου σημάδεψαν τα χρόνια της εφηβείας μου εξακολουθούν όμως να ακούγονται ολόφρεσκοι και σήμερα. Κάποιες αγάπες δεν παλιώνουν ποτέ, φαίνεται.
Απαντηση στην Νερένια:
Χαίρομαι γι' αυτό που γράψατε. Θα προσέθετα άλλωστε, ότι οι παλιές αγάπες μοιάζουν με το καλό κόκκινο κρασί...
Δημοσίευση σχολίου