
12/12 = 100%
Άγριος σκύλος σε ζυγώνει,
στο νερόλακκο άλλος ένας,
μια σκιά κι αυτή δαγκώνει
πικραμένε μου.
Άγια λύπη σε σκεπάζει,
δεν σε σκέπτεται κανένας,
μα θαρρώ και δε σε νοιάζει
αντρειωμένε μου.
Αχ φτωχέ μου αλήτη
κι αν δεν έχεις σπίτι
έχεις τη καρδιά σου μες στο φως.
Κοίταξε με αλήτη
στο παλιό μου σπίτι,
όλο σκοτεινιάζει ο καιρός.
Τα παιδιά δε σ’ αγαπάνε,
το κεφάλι σου μη σκύβεις,
κι όλο σε πετροβολάνε
πικραμένε μου.
Ήλιος λάμπει στη θωριά σου
συννεφιά μου μη τον κρύβεις.
Αχ πως βλέπω την καρδιά σου
αντρειωμένε μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου