
12/12= 100%
Όταν μ’ αρπάζει η τρικυμία
του έρωτος και της θαλάσσης,
λύση δεν έχω πια καμία
Κκαι συ φοβάσαι μη με χάσεις.
Κι όταν ξανοίγομαι μονάχη,
στη θάλασσα που αγαπούσες,
έρχονται πάνω μου οι δράκοι.
Αχ ! Να τους έδιωχνες μπορούσες.
Είσαι η μόνη μου ελπίδα.
Πάει ένας μήνας που δεν σ’ είδα,
γιατί με δέρνει η τρικυμία
κι εγώ έχω σκάρτη φαντασία.
Αχ! Που να πάω να σε γυρέψω;
Δεν θέλω πια να είμαι μόνη.
Για πες μου πως να τιμονέψω,
πούναι σπασμένο το τιμόνι.
Εσύ τις νύχτες αρμενίζεις,
την ευτυχία μη ζορίζεις.
Σε περιμένω ! Έλα γδύσου !
Πάμε απ’ το δρόμο της αβύσσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου