
12/12 = 100%
Μεταξωτή σου ρίχνω σκάλα απ’ το μπαλκόνι μου,
για να μ’ ανέβεις θα σου φέγγει το παγώνι μου.
Από της νύχτας το ροδόσταμο μυρώθηκα
κι από την άχνα της καρδιάς σου βαλαντώθηκα.
Στο περβόλι μου κοιμάται ο ουρανός,
μες’ τα λόγια σου ακούγεται καϋμός.
Ρωτόκριτε, Ρομπέρτε και Ρωμαίε μου,
άγγελε γαλανομάτη και ωραίε μου.
Θα μας ακούσει ο καιρός, βαθιά μεσάνυχτα.
Μες στη καρδιά μου αστροφεγγιά κι όλα ορθάνοιχτα.
Κι αν σε χαϊδεύω, σε φιλώ, φωνάζει η βάγια μου.
Αχου και νάξερες τ’ ατέλειωτα τα βράδια μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου